Follow us on Twitter! @nodepractices
Przeczytaj także w innych językach: 
CN, 
BR, 
RU, 
EU (
ES, 
FR, 
HE, 
KR, 
TR w trakcie! )
Zbudowane i utrzymywane przez nasz Steering Committee oraz Collaborators
-
✅ Nowa najlepsza praktyka: 7.1: Nie blokuj pętli zdarzeń od Keith Holliday
-
🇷🇺 Rosyjskie tłumaczenie: Niesamowity Alex Ivanov właśnie opublikował rosyjskie tłumaczenie
-
Szukamy autorów TypeScript: chcesz pomóc w tworzeniu przykładów TypeScript? Weź udział, otwierając issue
1. W rzeczywistości czytasz dziesiątki najlepszych artykułów na temat Node.js - to repozytorium jest podsumowaniem i zbiorem najlepszych pozycji na temat najlepszych praktyk Node.js, a także treści napisanych tutaj przez współpracowników
2. Jest to największa kompilacja, która rośnie z każdym tygodniem - obecnie prezentowanych jest ponad 80 najlepszych praktyk, przewodników po stylach i wskazówek architektonicznych. Nowe wydania i pull requesty są tworzone codziennie, aby aktualizować tę książkę na żywo. Chcielibyśmy zobaczyć Twój wkład w to, czy naprawiasz błędy w kodzie, pomagasz w tłumaczeniach, czy sugerujesz nowe genialne pomysły. Zobacz nasze wskazówki dotyczące pisania tutaj
3. Większość najlepszych praktyk ma dodatkowe informacje - większość pocisków zawiera link 🔗Przeczytaj więcej, który rozszerza praktykę o przykłady kodu, cytaty z wybranych blogów i więcej informacji
- Praktyki dotyczące struktury projektu (5)
- Procedury obsługi błędów (11)
- Praktyki stylu kodu (12)
- Testy i ogólne praktyki jakości (12)
- Przejście do praktyk produkcyjnych (18)
- Praktyki bezpieczeństwa (25)
- Praktyki wydajnościowe (2) (Work In Progress️ ✍️)
TL;DR: Najgorszym problemem związanym z dużymi aplikacjami jest utrzymanie ogromnej bazy kodu z setkami zależności - taki monolit spowalnia programistów, którzy próbują wprowadzić nowe funkcje. Zamiast tego podziel kod na części, każdy otrzyma własny folder lub dedykowaną bazę kodów i zapewni, że każda jednostka będzie niewielka i prosta. Odwiedź „Czytaj więcej” poniżej, aby zobaczyć przykłady prawidłowej struktury projektu
W przeciwnym razie: Gdy programiści, którzy kodują nowe funkcje, walczą o uświadomienie sobie wpływu ich zmian i boją się zniszczyć inne zależne komponenty - wdrożenia stają się wolniejsze i bardziej ryzykowne. Trudniej jest także skalować, gdy wszystkie jednostki biznesowe nie są rozdzielone
🔗 Czytaj więcej: struktura według komponentów
TL;DR: Każdy komponent powinien zawierać „warstwy” - dedykowany obiekt dla sieci, logiki i kodu dostępu do danych. Nie tylko pozwala to na wyraźne oddzielenie problemów, ale także znacznie ułatwia mockowanie i testowanie systemu. Chociaż jest to bardzo powszechny wzorzec, programiści API mają tendencję do mieszania warstw, przekazując obiekty warstwy internetowej (wymagania Express, res) do logiki biznesowej i warstw danych - dzięki temu aplikacja jest zależna i dostępna tylko przez Express
W przeciwnym razie: Nie można uzyskać dostępu do aplikacji, która miesza obiekty internetowe z innymi warstwami, testując kod, zadania CRON i inne obiekty wywołujące inne niż Express
🔗 Czytaj więcej: warstwa twojej aplikacji
TL;DR: W dużej aplikacji, która stanowi dużą bazę kodu, kluczowe narzędzia, takie jak rejestrator, szyfrowanie i podobne, powinny być owinięte własnym kodem i udostępnione jako prywatne pakiety npm. Pozwala to na dzielenie się nimi między wieloma bazami kodów i projektami
W przeciwnym razie: Będziesz musiał wymyślić własne koło wdrażania i zależności
🔗 Czytaj więcej: Struktura według funkcji
TL;DR: Unikaj nieprzyjemnego nawyku definiowania całości aplikacji Express w jednym dużym pliku - rozdziel definicję „Express” na co najmniej dwa pliki: deklarację API (app.js) i problemy z siecią (WWW). Aby uzyskać jeszcze lepszą strukturę, znajdź deklarację API w komponentach
W przeciwnym razie: Twój interfejs API będzie dostępny do testowania tylko za pośrednictwem połączeń HTTP (wolniejsze i znacznie trudniejsze do generowania raportów zasięgu). Utrzymanie setek linii kodu w jednym pliku prawdopodobnie nie będzie wielką przyjemnością
🔗 Czytaj więcej: oddzielna aplikacja „Express” i „serwer”
TL;DR: Idealne i bezbłędne ustawienie konfiguracji powinno zapewnić, że (a) klucze można odczytać z pliku ORAZ ze zmiennych środowiskowych (b) dane wrażliwe są przechowywane poza zatwierdzonym kodem (c) konfiguracja jest hierarchiczna dla łatwiejszego wyszukiwania. Istnieje kilka pakietów, które mogą pomóc zaznaczyć większość z tych pól, takich jak rc, nconf, config i convict
W przeciwnym razie: Niespełnienie któregokolwiek z wymagań konfiguracji po prostu ugrzęźnie w zespole programistów lub DevOps. Prawdopodobnie jedno i drugie
🔗 Czytaj więcej: najlepsze praktyki dotyczące konfiguracji
TL;DR: Obsługa błędów asynchronicznych w stylu wywołania zwrotnego jest prawdopodobnie najszybszą drogą do piekła (znane też jako Piramida zagłady). Najlepszy prezent, jaki możesz dać kodowi, to skorzystanie z renomowanej biblioteki promise lub async-await zamiast tego, co umożliwia znacznie bardziej zwartą i znaną składnię kodu, taką jak try-catch
W przeciwnym razie: styl wywołania zwrotnego Node.js, funkcja (błąd, odpowiedź) jest obiecującym sposobem na niemożliwy do utrzymania kod ze względu na połączenie obsługi błędów z przypadkowym kodem, nadmiernym zagnieżdżaniem i niewygodnymi wzorcami kodowania
🔗 Czytaj więcej: avoiding callbacks
TL;DR: Wiele z nich wyrzuca błędy jako ciąg znaków lub jako niestandardowy typ - komplikuje to logikę obsługi błędów i interoperacyjność między modułami. Niezależnie od tego, czy odrzucisz promise, rzucisz wyjątek, czy wyślesz błąd - użycie tylko wbudowanego obiektu Error (lub obiektu, który rozszerza wbudowany obiekt Error) zwiększy jednolitość i zapobiegnie utracie informacji
W przeciwnym razie: Podczas wywoływania jakiegoś komponentu brak pewności, jaki rodzaj błędów w zamian wraca - znacznie utrudnia prawidłowe zarządzanie błędami. Co gorsza, używanie niestandardowych typów do opisywania błędów może prowadzić do utraty krytycznych informacji o błędach, takich jak stack trace!
🔗 Czytaj więcej: using the built-in error object
TL;DR: Błędy operacyjne (np. API otrzymało niepoprawne dane wejściowe) odnoszą się do znanych przypadków, w których wpływ błędu jest w pełni zrozumiały i można go starannie rozpatrzyć. Z drugiej strony błąd programisty (np. próba odczytania niezdefiniowanej zmiennej) odnosi się do nieznanych błędów kodu, które zmuszają do płynnego restartu aplikacji
W przeciwnym razie: Zawsze możesz ponownie uruchomić aplikację, gdy pojawi się błąd, ale dlaczego zawieść ~5000 użytkowników online z powodu drobnego, przewidywanego błędu operacyjnego? Drugie rozwiązanie nie jest też idealne - utrzymanie aplikacji w stanie, gdy wystąpi nieznany problem (błąd programisty), może prowadzić do nieprzewidzianego zachowania. Rozróżnienie tych dwóch pozwala działać taktownie i stosować zrównoważone podejście oparte na danym kontekście
🔗 Czytaj więcej: operational vs programmer error
TL;DR: Obsługa błędów związanych z logiką, taką jak poczta do administratora i rejestrowanie, powinna być zamknięta w dedykowanym i scentralizowanym obiekcie, do którego wywoływane są wszystkie punkty końcowe (np. Express middleware, zadania cron, testy jednostkowe), gdy pojawia się błąd
W przeciwnym razie: Brak obsługi błędów w jednym miejscu prowadzi do duplikacji kodu i prawdopodobnie do nieprawidłowej obsługi błędów
🔗 Czytaj więcej: handling errors in a centralized place
TL;DR: Poinformuj osoby odwołujące się do interfejsu API, które błędy mogą w zamian otrzymać, aby mogły je starannie obsługiwać bez awarii. W przypadku interfejsów API RESTful odbywa się to zwykle w ramach frameworków takich jak Swagger. Jeśli korzystasz z GraphQL, możesz również wykorzystać swój schemat i komentarze.
W przeciwnym razie: Klient API może zdecydować o awarii i ponownym uruchomieniu tylko dlatego, że otrzymał błąd, którego nie mógł zrozumieć. Uwaga: osobą wywołującą interfejs API możesz być Ty (bardzo typowe w środowisku mikrousług)
🔗 Czytaj więcej: documenting API errors in Swagger or GraphQL
TL;DR: Gdy wystąpi nieznany błąd (błąd programisty, patrz najlepsza praktyka 2.3) - nie ma pewności co do kondycji aplikacji. Powszechna praktyka sugeruje ostrożne ponowne uruchomienie procesu za pomocą narzędzia do zarządzania procesami, takiego jak Forever lub PM2
W przeciwnym razie: Gdy wystąpi nieznany wyjątek, niektóre obiekty mogą znajdować się w stanie wadliwym (np. Emiter zdarzeń, który jest używany globalnie i nie uruchamia już zdarzeń z powodu pewnych wewnętrznych awarii), a wszystkie przyszłe żądania mogą zawieść lub zachowywać się szaleńczo
🔗 Czytaj więcej: shutting the process
TL;DR: Zestaw dojrzałych narzędzi do rejestrowania, takich jak Winston, Bunyan, Log4js lub Pino, przyspieszy wykrywanie błędów i zrozumienie. Więc zapomnij o console.log
W przeciwnym razie: Przeglądanie w pliku console.logs lub ręcznie przez niechlujny plik tekstowy bez korzystania z narzędzi zapytań lub porządnej przeglądarki dziennika może być zajęciem w pracy do późna
🔗 Czytaj więcej: using a mature logger
TL;DR: Niezależnie od tego, czy jest to profesjonalna automatyczna kontrola jakości, czy zwykłe ręczne testowanie programisty - upewnij się, że Twój kod nie tylko spełnia pozytywne scenariusze, ale także obsługuje i zwraca odpowiednie błędy. Ramy testowe, takie jak Mocha i Chai, mogą sobie z tym poradzić (zobacz przykłady kodu w "Gist popup")
W przeciwnym razie: Bez testowania, automatycznie lub ręcznie, nie można polegać na kodzie, który zwraca prawidłowe błędy. Bez znaczących błędów - nie ma obsługi błędów
🔗 Czytaj więcej: testing error flows
TL;DR: Produkty do monitorowania i wydajności (np. APM) proaktywnie oceniają twoją bazę kodu lub interfejs API, aby mogły automatycznie zaznaczać błędy, awarie i spowalniające brakujące części
W przeciwnym razie: Możesz poświęcić wiele wysiłku na pomiar wydajności interfejsu API i przestojów, prawdopodobnie nigdy nie będziesz wiedział, jakie są twoje najwolniejsze części kodu w rzeczywistym scenariuszu i jak wpływają one na UX
🔗 Czytaj więcej: using APM products
TL;DR: Każdy wyjątek zgłoszony w ramach promise zostanie połknięty i odrzucony, chyba że programista nie zapomni o jawnej obsłudze. Nawet jeśli Twój kod jest subskrybowany w process.uncaughtException! Sforsuj to, rejestrując się na wydarzeniu process.unhandledRejection
W przeciwnym razie: Twoje błędy zostaną połknięte i nie pozostawiają śladu. Nie ma się o co martwić
🔗 Czytaj więcej: catching unhandled promise rejection
TL;DR: Powinno to być częścią najlepszych praktyk Express - Assert API, aby uniknąć nieprzyjemnych błędów, które później będą znacznie trudniejsze do wyśledzenia. Kod weryfikacyjny jest zwykle uciążliwy, chyba że używasz bardzo fajnej biblioteki pomocniczej, takiej jak Joi
W przeciwnym razie: Rozważ to - twoja funkcja oczekuje argumentu liczbowego „Discount”, który wywołujący zapomina przekazać, a następnie kod sprawdza, czy Discount!=0 (kwota dozwolonego discounta jest większa od zera), a następnie pozwoli użytkownikowi cieszyć się discountem. OMG, co za paskudny błąd. Widzisz to?
TL;DR: ESLint jest de facto standardem sprawdzania możliwych błędów kodu i ustalania stylu kodu, nie tylko w celu zidentyfikowania drobiazgowych problemów z odstępami, ale także w celu wykrycia poważnych anty-wzorców kodu, takich jak programiści zgłaszający błędy bez klasyfikacji. Chociaż ESLint może automatycznie naprawiać style kodu, inne narzędzia, takie jak prettier i beautify mają większą moc formatowania poprawki i współpracują z ESLint
W przeciwnym razie: Programiści skoncentrują się na żmudnych odstępach i problemach z szerokością linii, a czas może zostać zmarnowany na przemyślenie stylu kodu projektu
🔗 Czytaj więcej: Using ESLint and Prettier
TL;DR: Oprócz standardowych reguł ESLint obejmujących vanilla JavaScript, dodaj wtyczki Node.js, takie jak eslint-plugin-node, eslint-plugin- mocha i eslint-plugin-node-security
W przeciwnym razie: Wiele wadliwych wzorców kodu Node.js może uciekać pod radarem. Na przykład programiści mogą wymagać plików (zmiennaAsPath) ze zmienną podaną jako ścieżka, która umożliwia atakującym wykonanie dowolnego skryptu JS. Linters Node.js mogą wcześnie wykrywać takie wzorce i narzekać
TL;DR: Nawiasy klamrowe otwierające bloki kodu powinny znajdować się w tym samym wierszu, co instrukcja otwierająca
// Do
function someFunction() {
// code block
}
// Avoid
function someFunction() {
// code block
}W przeciwnym razie: Odstąpienie od tej najlepszej praktyki może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów, jak widać w poniższym wątku StackOverflow:
🔗 Czytaj więcej: "Why do results vary based on curly brace placement?" (StackOverflow)
Bez względu na to, czy używasz średników, czy też nie rozdzielasz swoich instrukcji, znajomość typowych pułapek niewłaściwych podziałów linii lub automatycznego wstawiania średników pomoże Ci wyeliminować regularne błędy składniowe.
TL;DR: Użyj ESLint, aby zyskać świadomość problemów związanych z separacją. Prettier lub Standardjs może automatycznie rozwiązać te issues.
W przeciwnym razie: Jak widać w poprzedniej sekcji, interpreter JavaScript automatycznie dodaje średnik na końcu instrukcji, jeśli nie istnieje, lub uważa instrukcję za niezakończoną tam, gdzie powinna, co może prowadzić do niepożądanych wyników. Możesz używać przypisań i unikać używania natychmiastowych wywoływanych wyrażeń funkcyjnych, aby zapobiec większości nieoczekiwanych błędów.
// Do
function doThing() {
// ...
}
doThing()
// Do
const items = [1, 2, 3]
items.forEach(console.log)
// Avoid — throws exception
const m = new Map()
const a = [1,2,3]
[...m.values()].forEach(console.log)
> [...m.values()].forEach(console.log)
> ^^^
> SyntaxError: Unexpected token ...
// Avoid — throws exception
const count = 2 // it tries to run 2(), but 2 is not a function
(function doSomething() {
// do something amazing
}())
// put a semicolon before the immediate invoked function, after the const definition, save the return value of the anonymous function to a variable or avoid IIFEs alltogether🔗 Czytaj więcej: "Semi ESLint rule" 🔗 Czytaj więcej: "No unexpected multiline ESLint rule"
TL;DR: Nazwij wszystkie funkcje, w tym zamknięcia i połączenia zwrotne. Unikaj anonimowych funkcji. Jest to szczególnie przydatne podczas profilowania aplikacji Node. Nazewnictwo wszystkich funkcji pozwoli ci łatwo zrozumieć, na co patrzysz podczas sprawdzania migawki pamięci
W przeciwnym razie: Debugowanie problemów produkcyjnych przy użyciu zrzutu pamięci (migawki pamięci) może stać się trudnym zadaniem, ponieważ zauważysz znaczne zużycie pamięci przez funkcje anonimowe
TL;DR: Użyj lowerCamelCase podczas nazywania stałych, zmiennych i funkcji oraz UpperCamelCase (również pierwsza litera) podczas nazywania klas. Pomoże Ci to łatwo odróżnić zwykłe zmienne / funkcje od klas wymagających tworzenia instancji. Używaj opisowych nazw, ale staraj się, aby były krótkie
W przeciwnym razie: JavaScript jest jedynym językiem na świecie, który umożliwia bezpośrednie wywoływanie konstruktora („klasy”) bez uprzedniego jego tworzenia. W konsekwencji klasy i konstruktory funkcji są zróżnicowane, zaczynając od UpperCamelCase
// for class name we use UpperCamelCase
class SomeClassExample {}
// for const names we use the const keyword and lowerCamelCase
const config = {
key: "value",
};
// for variables and functions names we use lowerCamelCase
let someVariableExample = "value";
function doSomething() {}TL;DR: Używanie const oznacza, że po przypisaniu zmiennej nie można jej ponownie przypisać. Preferowanie const pomoże ci nie ulec pokusie użycia tej samej zmiennej do różnych zastosowań i sprawi, że twój kod będzie wyraźniejszy. Jeśli zmienna wymaga ponownego przypisania, na przykład w pętli for, użyj let, aby ją zadeklarować. Innym ważnym aspektem „let” jest to, że zmienna zadeklarowana przy użyciu tej zmiennej jest dostępna tylko w zakresie bloku, w którym została zdefiniowana. var ma zasięg działania, a nie blok, i nie powinien być używany w ES6 teraz masz const i let do Twojej dyspozycji
W przeciwnym razie: Debugowanie staje się znacznie bardziej kłopotliwe, gdy podąża się za często zmieniającą się zmienną
🔗 Czytaj więcej: JavaScript ES6+: var, let, or const?
TL;DR: Wymagaj modułów na początku każdego pliku, przed dowolnymi funkcjami i poza nimi. Ta prosta najlepsza praktyka nie tylko pomoże ci łatwo i szybko określić zależności pliku na samej górze, ale także pozwoli uniknąć kilku potencjalnych problemów
W przeciwnym razie: Wymagania są uruchamiane synchronicznie przez Node.js. Jeśli są wywoływane z funkcji, może blokować obsługę innych żądań w bardziej krytycznym momencie. Ponadto, jeśli wymagany moduł lub dowolna z jego zależności zgłasza błąd i powoduje awarię serwera, najlepiej dowiedzieć się o nim jak najszybciej, co może nie mieć miejsca, jeśli moduł ten jest wymagany z funkcji
TL;DR: Podczas opracowywania modułu / biblioteki w folderze umieść plik index.js, który ujawnia elementy wewnętrzne modułu, aby każdy konsument mógł przez niego przejść. Służy to jako „interfejs” do modułu i ułatwia przyszłe zmiany bez zerwania umowy
W przeciwnym razie: Zmiana wewnętrznej struktury plików lub podpisu może uszkodzić interfejs z klientami
// Do
module.exports.SMSProvider = require("./SMSProvider");
module.exports.SMSNumberResolver = require("./SMSNumberResolver");
// Avoid
module.exports.SMSProvider = require("./SMSProvider/SMSProvider.js");
module.exports.SMSNumberResolver = require("./SMSNumberResolver/SMSNumberResolver.js");TL;DR: Preferuj operator ścisłej równości === zamiast słabszego abstrakcyjnego operatora równości ==. == porówna dwie zmienne po przekształceniu ich we wspólny typ. W === nie ma konwersji typu i obie zmienne muszą być tego samego typu, aby były równe
W przeciwnym razie: Nierówne zmienne mogą zwracać wartość true w porównaniu z operatorem ==
"" == "0"; // false
0 == ""; // true
0 == "0"; // true
false == "false"; // false
false == "0"; // true
false == undefined; // false
false == null; // false
null == undefined; // true
" \t\r\n " == 0; // trueWszystkie powyższe instrukcje zwrócą wartość false, jeśli zostaną użyte z ===
TL;DR: Node 8 LTS teraz ma pełne wsparcie dla Async-await. Jest to nowy sposób radzenia sobie z kodem asynchronicznym, który zastępuje wywołania zwrotne i obiecuje. Oczekiwanie na asynchronizację nie jest blokowane i sprawia, że kod asynchroniczny wygląda na synchroniczny. Najlepszym prezentem, jaki możesz dać kodowi, jest użycie funkcji async-await, która zapewnia znacznie bardziej zwartą i znaną składnię kodu, taką jak try-catch
W przeciwnym razie: Obsługa błędów asynchronicznych w stylu wywołania zwrotnego jest prawdopodobnie najszybszą drogą do piekła - ten styl zmusza do sprawdzania błędów, radzenia sobie z dziwnym zagnieżdżaniem kodu i utrudnia uzasadnienie przepływu kodu
🔗Czytaj więcej: Guide to async await 1.0
TL;DR: Chociaż zaleca się stosowanie asynchronicznego oczekiwania i unikania parametrów funkcji w przypadku starszych interfejsów API, które akceptują promise lub wywołania zwrotne - funkcje strzałek sprawiają, że struktura kodu jest bardziej zwarta i zachowuje kontekst leksykalny funkcji root (np. this)
W przeciwnym razie: Dłuższy kod (w funkcjach ES5) jest bardziej podatny na błędy i trudny do odczytania
🔗 Czytaj więcej: It’s Time to Embrace Arrow Functions
TL;DR: Większość projektów po prostu nie ma żadnych automatycznych testów z powodu krótkich harmonogramów lub często „projekt testowy” wymykał się spod kontroli i został porzucony. Z tego powodu ustal priorytetyzację i zacznij od testowania interfejsu API, który jest najłatwiejszym sposobem pisania i zapewnia większy zasięg niż testowanie jednostkowe (możesz nawet tworzyć testy API bez kodu za pomocą narzędzi takich jak Postman. Następnie, jeśli masz więcej zasobów i czasu, kontynuuj zaawansowane typy testów, takie jak testy jednostkowe, testy DB, testy wydajności itp.
W przeciwnym razie: Możesz spędzać długie dni na pisaniu testów jednostkowych, aby dowiedzieć się, że masz tylko 20% zasięgu systemu
TL;DR: Spraw, aby test mówił na poziomie wymagań, aby był zrozumiały również dla inżynierów i programistów kontroli jakości, którzy nie znają wewnętrznych elementów kodu. Podaj w nazwie testu, co jest testowane (testowana jednostka), w jakich okolicznościach i jaki jest oczekiwany wynik
W przeciwnym razie: Wdrożenie właśnie nie powiodło się, test o nazwie „Dodaj produkt” nie powiódł się. Czy to mówi ci, co dokładnie działa nieprawidłowo?
🔗 Czytaj więcej: Include 3 parts in each test name
TL;DR: Ustrukturyzuj swoje testy za pomocą 3 dobrze oddzielonych sekcji: Arrange, Act & Assert (AAA). Pierwsza część obejmuje konfigurację testu, następnie wykonanie testowanego urządzenia i wreszcie fazę asercji. Przestrzeganie tej struktury gwarantuje, że czytelnik nie poświęci mózgu procesora na zrozumienie planu testu
W przeciwnym razie: Nie tylko spędzasz długie codzienne godziny na zrozumieniu głównego kodu, ale także to, co powinno być prostą częścią dnia (testowanie) rozciąga Twój mózg
🔗 Czytaj więcej: Structure tests by the AAA pattern
TL;DR: Użyj lintera kodu, aby sprawdzić podstawową jakość i wcześnie wykryć anty-wzorce. Uruchom go przed jakimkolwiek testem i dodaj jako git-hook przed zatwierdzeniem, aby zminimalizować czas potrzebny na sprawdzenie i naprawienie dowolnego problemu. Sprawdź także Część 3 w części Praktyki stylu kodu
W przeciwnym razie: Możesz przekazać kod anty-wzorcowy i potencjalnie podatny na atak do środowiska produkcyjnego.
TL;DR: Aby zapobiec sprzężeniu testów i łatwo uzasadnić przebieg testu, każdy test powinien dodawać i działać na swoim własnym zestawie wierszy DB. Ilekroć test wymaga wyciągnięcia lub założenia istnienia niektórych danych DB - musi jawnie dodać te dane i unikać mutowania jakichkolwiek innych rekordów
W przeciwnym razie: Rozważmy scenariusz, w którym wdrożenie zostało przerwane z powodu nieudanych testów, zespół zamierza teraz poświęcić cenny czas na dochodzenie, które kończy się smutnym wnioskiem: system działa dobrze, testy jednak przeszkadzają sobie nawzajem i przerywają kompilację
🔗 Czytaj więcej: Avoid global test fixtures
TL;DR: Nawet najbardziej renomowane zależności, takie jak Express, mają znane luki w zabezpieczeniach. Można to łatwo oswoić za pomocą narzędzi społecznościowych i komercyjnych, takich jak 🔗 npm audit i 🔗 snyk.io, które mogą być wywoływane z twojego CI na każdej kompilacji
W przeciwnym razie: Utrzymywanie kodu w czystości przed lukami bez dedykowanych narzędzi będzie wymagało ciągłego śledzenia publikacji online na temat nowych zagrożeń. Dość nudne
TL;DR: Różne testy muszą być uruchamiane w różnych scenariuszach: quick smoke, IO-less, testy powinny być uruchamiane, gdy programista zapisuje lub zatwierdza plik, pełne kompleksowe testy zwykle uruchamiane są po przesłaniu nowego pull requesta itp. Można to osiągnąć poprzez oznaczenie testów słowami kluczowymi takimi jak #cold #api #sanity, aby można było grepować za pomocą uprzęży testującej i wywołać pożądany podzbiór. Na przykład w ten sposób można wywoływać tylko grupę testową rozsądku Mocha: mocha --grep 'sanity'
W przeciwnym razie: Uruchamianie wszystkich testów, w tym testów, które wykonują dziesiątki zapytań DB, za każdym razem, gdy programista wprowadzi małą zmianę, może to być bardzo powolne i powstrzymuje programistów przed uruchomieniem testów
TL;DR: Narzędzia pokrycia kodu, takie jak Istanbul / NYC są świetne z 3 powodów: przychodzi za darmo (bez wysiłku jest niezbędny do skorzystania z tych raportów), pomaga zidentyfikować zmniejszenie zasięgu testowania, a na koniec podkreśla niedopasowania testowania: patrząc na kolorowe raporty pokrycia kodu można zauważyć, na przykład, obszary kodu, które nigdy nie są testowane jak klauzule catch (co oznacza, że testy wywołują tylko szczęśliwe ścieżki, a nie zachowanie aplikacji w przypadku błędów). Ustaw na niepowodzenia kompilacji, jeśli zasięg spadnie poniżej określonego progu
W przeciwnym razie: Nie będzie żadnych zautomatyzowanych danych informujących, kiedy duża część kodu nie jest objęta testowaniem
TL;DR: Użyj preferowanego narzędzia (np. „npm outdated” lub npm-check-updates, aby wykryć zainstalowane pakiety, które są nieaktualne, wstrzyknij to w pipeline CI, a nawet zbuduj w trudnym scenariuszu. Na przykład poważnym scenariuszem może być sytuacja, gdy zainstalowany pakiet ma 5 łatek zatwierdzeń (np. Wersja lokalna to 1.3.1, a wersja repozytorium to 1.3.8) lub jest oznaczony jako przestarzałe przez jego autora - zabije kompilację i uniemożliwi wdrożenie tej wersji
W przeciwnym razie: Produkcja będzie uruchamiać pakiety, które zostały wyraźnie oznaczone przez autora jako ryzykowne
TL;DR: Testy end-to-end (e2e), które obejmują dane na żywo, były najsłabszym ogniwem procesu CI, ponieważ zależy to od wielu ciężkich usług, takich jak DB. Skorzystaj ze środowiska, które jest jak najbardziej zbliżone do Twojej rzeczywistej produkcji, jak a-continue
W przeciwnym razie: Bez zespołów tworzących dokery muszą utrzymywać testową bazę danych dla każdego środowiska testowego, w tym na komputerach programistów, synchronizuj wszystkie te bazy danych, aby wyniki testów nie różniły się w zależności od środowiska
TL;DR: Korzystanie z narzędzi analizy statycznej pomaga, zapewniając obiektywne sposoby poprawy jakości kodu i utrzymując kod w łatwości konserwacji. Możesz dodać narzędzia analizy statycznej do kompilacji CI, aby zawieść, gdy wykryje code smells. Jego głównymi zaletami w stosunku do zwykłego szarpania jest możliwość kontroli jakości w kontekście wielu plików (np. wykrywanie duplikacji), przeprowadzania zaawansowanej analizy (np. złożoności kodu) oraz śledzenia historii i postępu problemów z kodem. Dwa przykłady narzędzi, których możesz użyć, to Sonarqube (2600+ gwiazdek) i Code Climate (1500+ gwiazdek).
W przeciwnym razie: Przy złej jakości kodu błędy i wydajność zawsze będą stanowić problem, którego nie będzie w stanie naprawić żadna nowa błyszcząca biblioteka ani najnowocześniejsze funkcje
TL;DR: Twoja platforma ciągłej integracji (CICD) będzie hostować wszystkie narzędzia wysokiej jakości (np. test, lint), więc powinna mieć żywy ekosystem wtyczek. Jenkins był domyślny dla wielu projektów, ponieważ ma największą społeczność wraz z bardzo potężną platformą w cenie złożonej konfiguracji, która wymaga stromej krzywej uczenia się. Obecnie znacznie łatwiej jest skonfigurować rozwiązanie CI za pomocą narzędzi SaaS, takich jak CircleCI i innych. Narzędzia te umożliwiają stworzenie elastycznego potoku CI bez konieczności zarządzania całą infrastrukturą. Ostatecznie jest to kompromis między wytrzymałością a szybkością - wybierz stronę ostrożnie
W przeciwnym razie: Wybranie jakiegoś niszowego dostawcy może spowodować zablokowanie użytkownika, gdy będzie potrzebne zaawansowane dostosowanie. Z drugiej strony pójście z Jenkinsem może skrócić cenny czas na konfigurację infrastruktury
🔗 Czytaj więcej: Choosing CI platform
TL;DR: Monitorowanie to gra polegająca na wykrywaniu problemów, zanim zrobią to klienci - oczywiście należy nadać niespotykane znaczenie. Rynek jest przytłoczony ofertami, dlatego rozważ rozpoczęcie od zdefiniowania podstawowych wskaźników, których należy przestrzegać (moje sugestie w środku), a następnie przejrzyj dodatkowe wymyślne funkcje i wybierz rozwiązanie, które zaznacza wszystkie pola. Kliknij „The Gist” poniżej, aby wyświetlić przegląd rozwiązań
W przeciwnym razie: Awaria === rozczarowani klienci. Proste
TL;DR: Dzienniki mogą być głupim magazynem instrukcji debugowania lub aktywować piękny pulpit nawigacyjny, który opowiada historię Twojej aplikacji. Zaplanuj swoją platformę rejestrowania od pierwszego dnia: w jaki sposób dzienniki są gromadzone, przechowywane i analizowane, aby zapewnić, że pożądane informacje (np. poziom błędu, po całej transakcji za pośrednictwem usług i serwerów itp.) mogą być naprawdę wydobyte
W przeciwnym razie: W rezultacie pojawia się czarna skrzynka, o której trudno uzasadnić, a następnie zaczynasz ponownie pisać wszystkie instrukcje rejestrowania, aby dodać dodatkowe informacje
🔗 Czytaj więcej: Increase transparency using smart logging
TL;DR: Node jest strasznie kiepski w wykonywaniu zadań intensywnie wykorzystujących procesor, takich jak gzipping, zakończenie SSL itp. Zamiast tego należy używać „rzeczywistych” usług oprogramowania pośredniego, takich jak nginx, HAproxy lub usług dostawcy w chmurze
W przeciwnym razie: Twój słaby pojedynczy wątek pozostanie zajęty wykonywaniem zadań infrastrukturalnych zamiast zajmowania się rdzeniem aplikacji, a wydajność odpowiednio się obniży
🔗 Czytaj więcej: Delegate anything possible (e.g. gzip, SSL) to a reverse proxy
TL;DR: Twój kod musi być identyczny we wszystkich środowiskach, ale zadziwiająco npm pozwala domyślnie dryfować zależnościom między środowiskami - podczas instalowania pakietów w różnych środowiskach próbuje pobrać najnowszą wersję łatek. Aby temu zaradzić, użyj plików konfiguracyjnych npm, .npmrc, które każą każdemu środowisku zapisać dokładną (nie najnowszą) wersję każdego pakietu. Alternatywnie, dla dokładniejszej kontroli grained, użyj „npm shrinkwrap”. \ * Aktualizacja: od NPM5 zależności są domyślnie zablokowane. Nowy menedżer pakietów w mieście, Yarn, również domyślnie nas objął
W przeciwnym razie: Dział kontroli jakości dokładnie przetestuje kod i zatwierdzi wersję, która będzie zachowywać się inaczej w środowisku produkcyjnym. Co gorsza, różne serwery w tym samym klastrze produkcyjnym mogą uruchamiać inny kod
🔗 Czytaj więcej: Lock dependencies
TL;DR: Proces musi trwać i uruchamiać się ponownie w przypadku awarii. W przypadku prostych scenariuszy narzędzia do zarządzania procesami, takie jak PM2, mogą być wystarczające, ale w dzisiejszym świecie „zadokowanym” należy również wziąć pod uwagę narzędzia do zarządzania klastrami
W przeciwnym razie: Uruchomienie dziesiątek instancji bez jasnej strategii i zbyt wielu narzędzi razem (zarządzanie klastrami, okno dokowane, PM2) może doprowadzić do chaosu DevOps
🔗 Czytaj więcej: Guard process uptime using the right tool
TL;DR: W swojej podstawowej formie aplikacja Node działa na jednym rdzeniu procesora, podczas gdy wszystkie pozostałe pozostają bezczynne. Twoim obowiązkiem jest replikacja procesu Node i wykorzystanie wszystkich procesorów - w przypadku małych i średnich aplikacji możesz użyć Node Cluster lub PM2. W przypadku większej aplikacji rozważ replikację procesu przy użyciu klastra Docker (np. K8S, ECS) lub skryptów wdrażania opartych na systemie inicjującym Linux (np. systemd)
W przeciwnym razie: Twoja aplikacja prawdopodobnie wykorzysta tylko 25% dostępnych zasobów (!) lub nawet mniej. Zauważ, że typowy serwer ma 4 rdzenie procesora lub więcej, naiwne wdrożenie Node.js wykorzystuje tylko 1 (nawet przy użyciu usług PaaS, takich jak AWS beanstalk!)
🔗 Czytaj więcej: Utilize all CPU cores
TL;DR: Ujawnij zestaw informacji związanych z systemem, takich jak użycie pamięci i REPL itp. W zabezpieczonym interfejsie API. Chociaż wysoce zalecane jest poleganie na standardowych i narzędziach do testów bitewnych, niektóre cenne informacje i operacje można łatwiej wykonać za pomocą kodu
W przeciwnym razie: Przekonasz się, że wykonujesz wiele „wdrożeń diagnostycznych” - wysyłasz kod do produkcji tylko po to, aby wyodrębnić niektóre informacje do celów diagnostycznych
🔗 Czytaj więcej: Create a ‘maintenance endpoint’
TL;DR: Produkty do monitorowania aplikacji i wydajności (np. APM) proaktywnie oceniają bazę kodu i interfejs API, dzięki czemu mogą automatycznie wykraczać poza tradycyjny monitoring i mierzyć ogólne wrażenia użytkownika na różnych usługach i poziomach. Na przykład niektóre produkty APM mogą wyróżniać transakcję, która ładuje się zbyt wolno po stronie użytkowników końcowych, sugerując jednocześnie główną przyczynę
W przeciwnym razie: Możesz poświęcić wiele wysiłku na pomiar wydajności interfejsu API i przestojów, prawdopodobnie nigdy nie będziesz wiedział, jakie są twoje najwolniejsze części kodu w rzeczywistym scenariuszu i jak wpływają one na UX
🔗 Czytaj więcej: Discover errors and downtime using APM products
TL;DR: Kod z myślą o końcu, plan produkcji od pierwszego dnia. Brzmi to nieco niejasno, dlatego opracowałem kilka wskazówek programistycznych, które są ściśle związane z utrzymaniem produkcji (kliknij przycisk Gist poniżej)
W przeciwnym razie: Mistrz świata IT / DevOps nie uratuje źle napisanego systemu
🔗 Czytaj więcej: Make your code production-ready
TL;DR: Node.js ma kontrowersyjne relacje z pamięcią: silnik v8 ma miękkie limity wykorzystania pamięci (1,4 GB) i istnieją znane ścieżki wycieku pamięci w kodzie Node - dlatego oglądanie pamięci procesu Node jest koniecznością. W małych aplikacjach możesz okresowo mierzyć pamięć za pomocą poleceń powłoki, ale w średnio-dużych aplikacjach rozważ umieszczenie zegarka pamięci w solidnym systemie monitorowania
W przeciwnym razie: Pamięć procesowa może przeciekać sto megabajtów dziennie, jak to się stało w Walmart
🔗 Czytaj więcej: Measure and guard the memory usage
TL;DR: Podawaj zawartość interfejsu użytkownika za pomocą dedykowanego oprogramowania pośredniego (nginx, S3, CDN), ponieważ wydajność węzła naprawdę spada podczas pracy z wieloma plikami statycznymi ze względu na model jednowątkowy
W przeciwnym razie: Twój pojedynczy wątek Node'a będzie zajęty przesyłaniem strumieniowym setek plików HTML / images / Angular / React zamiast przydzielania wszystkich swoich zasobów do zadania, dla którego się urodził - udostępniania treści dynamicznych
🔗 Czytaj więcej: Get your frontend assets out of Node
TL;DR: Przechowuj wszelkiego rodzaju dane (np. sesje użytkownika, pamięć podręczną, przesłane pliki) w zewnętrznych magazynach danych. Rozważ „zabijanie” swoich serwerów okresowo lub skorzystaj z platformy „bezserwerowej” (np. AWS Lambda), która wyraźnie wymusza zachowanie bezstanowe
W przeciwnym razie: Awaria na danym serwerze spowoduje przestoje aplikacji, a nie tylko zabicie wadliwego komputera. Co więcej, elastyczność skalowania stanie się trudniejsza ze względu na zależność od konkretnego serwera
🔗 Czytaj więcej: Be stateless, kill your Servers almost every day
TL;DR: Nawet najbardziej renomowane zależności, takie jak Express, mają znane luki (od czasu do czasu), które mogą stanowić zagrożenie dla systemu. Można to łatwo oswoić za pomocą narzędzi społecznościowych i komercyjnych, które stale sprawdzają luki w zabezpieczeniach i ostrzegają (lokalnie lub w GitHub), niektóre mogą nawet natychmiast je załatać
W przeciwnym razie: Utrzymanie kodu w czystości przed lukami bez dedykowanych narzędzi będzie wymagało ciągłego śledzenia publikacji online na temat nowych zagrożeń. Dość nudne
🔗 Czytaj więcej: Use tools that automatically detect vulnerabilities
TL;DR: Przypisz ten sam identyfikator, identyfikator transakcji: {pewna wartość} do każdego wpisu dziennika w ramach jednego żądania. Następnie podczas sprawdzania błędów w logach łatwo wyciągnij wnioski przed i po. Niestety, nie jest to łatwe do osiągnięcia w Node ze względu na jego asynchroniczny charakter, patrz przykłady kodu wewnątrz
W przeciwnym razie: Patrzenie na dziennik błędów produkcyjnych bez kontekstu - co zdarzyło się wcześniej - sprawia, że znacznie trudniej i wolniej jest myśleć o problemie
🔗 Czytaj więcej: Assign ‘TransactionId’ to each log statement
TL;DR: Ustaw zmienną środowiskową NODE_ENV na 'production' lub 'development', aby oznaczyć, czy optymalizacje produkcji powinny zostać aktywowane - wiele pakietów npm określa bieżące środowisko i optymalizuje kod do produkcji
W przeciwnym razie: Pominięcie tej prostej właściwości może znacznie obniżyć wydajność. Na przykład, używając Express do renderowania po stronie serwera, pominięcie NODE_ENV powoduje spowolnienie trzykrotnie!
🔗 Czytaj więcej: Set NODE_ENV=production
TL;DR: Badania pokazują, że zespoły wykonujące wiele wdrożeń zmniejszają prawdopodobieństwo poważnych problemów produkcyjnych. Szybkie i zautomatyzowane wdrożenia, które nie wymagają ryzykownych ręcznych kroków i przestojów usług, znacznie usprawniają proces wdrażania. Prawdopodobnie powinieneś to osiągnąć za pomocą Dockera w połączeniu z narzędziami CI, ponieważ stały się one standardem branżowym dla usprawnionego wdrażania
W przeciwnym razie: Długie wdrożenia -> przestoje produkcyjne i błąd związany z człowiekiem -> zespół nie jest pewny co do wdrożenia -> mniej wdrożeń i funkcji
TL;DR: Upewnij się, że używasz wersji LTS Node.js , aby otrzymywać krytyczne poprawki błędów, aktualizacje zabezpieczeń i ulepszenia wydajności
W przeciwnym razie: Nowo odkryte błędy lub luki można wykorzystać do wykorzystania aplikacji działającej w środowisku produkcyjnym, a aplikacja może nie być obsługiwana przez różne moduły i trudniejsza do utrzymania
🔗 Czytaj więcej: Use an LTS release of Node.js
TL;DR: Miejsca docelowe dziennika nie powinny być zakodowane na stałe przez programistów w kodzie aplikacji, ale powinny być zdefiniowane przez środowisko wykonawcze, w którym działa aplikacja. Programiści powinni zapisywać dzienniki na stdout za pomocą narzędzia rejestrującego, a następnie pozwolić środowisku wykonawczemu (kontener, serwer itp.) potokuj strumień stdout do odpowiedniego miejsca docelowego (tj. Splunk, Graylog, ElasticSearch itp.).
W przeciwnym razie: Trasowanie dzienników obsługi aplikacji === trudne do skalowania, utrata dzienników, słaba separacja problemów
TL;DR: Skorzystaj z wtyczek liniowych związanych z bezpieczeństwem, takich jak eslint-plugin-security, aby wychwycić luki w zabezpieczeniach i problemy jak najwcześniej, najlepiej gdy są one kodowane. Może to pomóc w wykrywaniu słabych punktów bezpieczeństwa, takich jak używanie eval, wywoływanie procesu potomnego lub importowanie modułu z literałem łańcucha (np. dane wejściowe użytkownika). Kliknij „Czytaj więcej” poniżej, aby zobaczyć przykłady kodu, które zostaną złapane przez linijkę bezpieczeństwa
W przeciwnym razie: To, co mogło być bezpośrednią słabością bezpieczeństwa podczas programowania, staje się poważnym problemem w produkcji. Ponadto projekt może nie być zgodny ze spójnymi praktykami bezpieczeństwa kodu, co prowadzi do wprowadzenia luk w zabezpieczeniach lub poufnych danych wrażliwych wrzuconych w zdalnych repozytoriach
TL;DR: Ataki DOS są bardzo popularne i stosunkowo łatwe do przeprowadzenia. Wdrażanie ograniczenia prędkości za pomocą usługi zewnętrznej, takiej jak usługi równoważenia obciążenia w chmurze, zapory w chmurze, nginx, pakiet rate-limiting middleware lub (dla mniejszych i mniej krytycznych aplikacji) ograniczające szybkość oprogramowanie pośrednie (np. express-rate-limit)
W przeciwnym razie: Aplikacja może zostać zaatakowana, co spowoduje odmowę usługi, w wyniku której prawdziwi użytkownicy otrzymają usługę o obniżonej jakości lub niedostępną.
🔗 Czytaj więcej: Implement rate limiting
TL;DR: Nigdy nie przechowuj danych wrażliwych jako zwykły tekst w plikach konfiguracyjnych lub kodzie źródłowym. Zamiast tego skorzystaj z systemów zarządzania danymi wrażliwymi, takich jak produkty Vault, Kubernetes / Docker Secrets lub wykorzystując zmienne środowiskowe. W ostateczności dane wrażliwe przechowywane w kontroli źródła muszą być szyfrowane i zarządzane (klucze, wygasanie, kontrola itp.). Skorzystaj z hooks poprzedzających zatwierdzenie / push, aby zapobiec przypadkowemu commitowaniu danych wrażliwych
W przeciwnym razie: Kontrola źródła, nawet w przypadku prywatnych repozytoriów, może zostać omyłkowo upubliczniona, w którym to momencie ujawniane są wszystkie dane wrażliwe. Dostęp do kontroli źródła dla strony zewnętrznej nieumyślnie zapewni dostęp do powiązanych systemów (baz danych, API, usług itp.).
🔗 Czytaj więcej: Secret management
TL;DR: Aby zapobiec wstrzykiwaniu SQL / NoSQL i innym złośliwym atakom, zawsze używaj ORM / ODM lub biblioteki bazy danych, która ucieka przed danymi lub obsługuje nazwane lub indeksowane zapytania sparametryzowane, i dba o sprawdzenie poprawności danych wejściowych użytkownika dla oczekiwanych typów. Nigdy nie używaj ciągów szablonów JavaScript ani konkatenacji ciągów, aby wstrzykiwać wartości do zapytań, ponieważ otwiera to aplikację na szeroki zakres luk. Wszystkie renomowane biblioteki dostępu do danych Node.js (np. Sequelize, Knex, mongoose) mają wbudowaną ochronę przed atakami iniekcyjnymi.
W przeciwnym razie: Nieprawidłowe lub niezaangażowane dane wejściowe użytkownika mogą prowadzić do wstrzyknięcia przez operatora podczas pracy z MongoDB dla NoSQL, a niestosowanie odpowiedniego systemu odkażania lub ORM z łatwością pozwoli na ataki z zastrzykiem SQL, tworząc ogromną lukę.
🔗 Czytaj więcej: Query injection prevention using ORM/ODM libraries
TL;DR: Jest to zbiór porad bezpieczeństwa, które nie są bezpośrednio związane z Node.js - implementacja Node nie różni się niczym od żadnego innego języka. Kliknij Czytaj więcej, aby przejrzeć.
🔗 Czytaj więcej: Common security best practices
TL;DR: Twoja aplikacja powinna korzystać z bezpiecznych nagłówków, aby uniemożliwić atakującym typowe ataki, takie jak skrypty cross-site scripting (XSS), kliknięcia i inne złośliwe ataki. Można je łatwo skonfigurować za pomocą modułów takich jak helmet.
W przeciwnym razie: Atakujący mogą wykonywać bezpośrednie ataki na użytkowników aplikacji, co prowadzi do ogromnych luk w zabezpieczeniach
🔗 Czytaj więcej: Using secure headers in your application
TL;DR: W ekosystemie npm często występuje wiele zależności dla projektu. Zależności powinny być zawsze kontrolowane w miarę wykrycia nowych luk. Użyj narzędzi takich jak npm audit lub snyk do śledzenia, monitorowania i łatania podatnych na zagrożenia zależności. Zintegruj te narzędzia z konfiguracją CI, aby złapać wrażliwą zależność, zanim przejdzie ona do produkcji.
W przeciwnym razie: Osoba atakująca może wykryć strukturę sieci i zaatakować wszystkie znane luki w zabezpieczeniach.
🔗 Czytaj więcej: Dependency security
TL;DR: Hasła lub dane wrażliwe (klucze API) powinny być przechowywane przy użyciu bezpiecznej funkcji hash + salt, takiej jak bcrypt, co powinno być preferowanym wyborem w stosunku do implementacji JavaScript ze względu na wydajność i bezpieczeństwo.
W przeciwnym razie: Hasła lub dane wrażliwe, które są utrwalane bez korzystania z bezpiecznej funkcji, są podatne na brute force i ataki słownikowe, które ostatecznie doprowadzą do ich ujawnienia.
TL;DR: Niezaufane dane wysyłane do przeglądarki mogą zostać wykonane zamiast po prostu wyświetlane, jest to powszechnie nazywane atakiem typu cross-site-scripting (XSS). Ogranicz to, używając dedykowanych bibliotek, które jawnie oznaczają dane jako czystą treść, która nigdy nie powinna zostać wykonana (tj. kodowanie, ucieczka)
W przeciwnym razie: Osoba atakująca może przechowywać złośliwy kod JavaScript w bazie danych, który zostanie następnie wysłany „tak jak jest” do biednych klientów
🔗 Czytaj więcej: Escape output
TL;DR: Zweryfikuj ładowność treści przychodzących żądań i upewnij się, że spełnia oczekiwania, jeśli nie, szybko zawiedzie. Aby uniknąć żmudnego kodowania sprawdzania poprawności na każdej trasie, możesz użyć lekkich schematów sprawdzania poprawności opartych na JSON, takich jak jsonschema lub joi
W przeciwnym razie: Twoja hojność i liberalne podejście znacznie zwiększa powierzchnię ataku i zachęca atakującego do wypróbowania wielu danych wejściowych, dopóki nie znajdzie kombinacji umożliwiającej zawieszenie aplikacji
🔗 Czytaj więcej: Validate incoming JSON schemas
TL;DR: Podczas korzystania z tokenów WWW JSON (na przykład z Passport.js) domyślnie nie ma mechanizmu, aby odwołać dostęp z wydanych tokenów. Gdy odkryjesz jakąś szkodliwą aktywność użytkownika, nie ma sposobu, aby powstrzymać ich przed dostępem do systemu, o ile posiadają prawidłowy token. Ogranicz to, wdrażając czarną listę niezaufanych tokenów, które są sprawdzane przy każdym żądaniu.
W przeciwnym razie: Wygasłe lub niewłaściwie umieszczone tokeny mogą być złośliwie wykorzystywane przez osoby trzecie do uzyskiwania dostępu do aplikacji i podszywania się pod właściciela tokena.
🔗 Czytaj więcej: Blacklist JSON Web Tokens
TL;DR: Prostą i skuteczną techniką jest ograniczenie prób autoryzacji przy użyciu dwóch wskaźników:
- Pierwszy to liczba kolejnych nieudanych prób tego samego unikalnego identyfikatora / nazwy użytkownika i adresu IP.
- Druga to liczba nieudanych prób z adresu IP w dłuższym okresie czasu. Na przykład zablokuj adres IP, jeśli wykona 100 nieudanych prób w ciągu jednego dnia.
W przeciwnym razie: Osoba atakująca może podejmować nieograniczoną liczbę zautomatyzowanych prób uzyskania hasła w celu uzyskania dostępu do uprzywilejowanych kont w aplikacji
🔗 Czytaj więcej: Login rate limiting
TL;DR: Istnieje częsty scenariusz, w którym Node.js działa jako użytkownik root z nieograniczonymi uprawnieniami. Na przykład jest to domyślne zachowanie w kontenerach Docker. Zalecane jest utworzenie użytkownika innego niż root i upieczenie go w obrazie Docker (przykłady podane poniżej) lub uruchomienie procesu w imieniu tego użytkownika przez wywołanie kontenera z flagą "-u username"
W przeciwnym razie: Atakujący, któremu uda się uruchomić skrypt na serwerze, uzyskuje nieograniczoną władzę nad maszyną lokalną (np. zmienia iptable i przekierowuje ruch do swojego serwera)
🔗 Czytaj więcej: Run Node.js as non-root user
TL;DR: Im większy jest ładunek ciała, tym trudniej jest przetwarzać pojedynczy wątek. Jest to okazja dla atakujących, aby postawić serwery na kolanach bez ogromnej liczby żądań (ataki DOS / DDOS). Ogranicz to, ograniczając rozmiar ciała przychodzących żądań na krawędzi (np. zapora ogniowa, ELB) lub konfigurując ekspresowy parser treści, aby akceptował tylko małe ładunki
W przeciwnym razie: Twoja aplikacja będzie musiała poradzić sobie z dużymi żądaniami, niezdolna do przetworzenia innej ważnej pracy, którą musi wykonać, co będzie miało wpływ na wydajność i podatność na ataki DOS
🔗 Czytaj więcej: Limit payload size
TL;DR: eval jest złe, ponieważ pozwala na wykonanie niestandardowego kodu JavaScript w czasie wykonywania. Jest to nie tylko kwestia wydajności, ale także ważna kwestia bezpieczeństwa ze względu na złośliwy kod JavaScript, który może pochodzić z danych wejściowych użytkownika. Inną cechą językową, której należy unikać, jest konstruktor new Function. setTimeout i setInterval nigdy nie powinny być przekazywane dynamicznemu kodowi JavaScript.
W przeciwnym razie: Złośliwy kod JavaScript znajduje drogę do tekstu przekazywanego do eval lub innych funkcji języka JavaScript oceniających w czasie rzeczywistym, i uzyskuje pełny dostęp do uprawnień JavaScript na stronie. Luka ta często objawia się jako atak XSS.
🔗 Czytaj więcej: Avoid JavaScript eval statements
TL;DR: Wyrażenia regularne, chociaż są przydatne, stanowią prawdziwe zagrożenie dla aplikacji JavaScript w ogóle, w szczególności dla platformy Node.js. Wprowadzanie przez użytkownika tekstu w celu dopasowania może wymagać przetworzenia dużej liczby cykli procesora. Przetwarzanie Regex może być nieefektywne w takim stopniu, że pojedyncze żądanie, które potwierdza 10 słów, może zablokować całą pętlę zdarzeń na 6 sekund i ustawić procesor na on. Z tego powodu preferuj pakiety walidacyjne innych firm, takie jak validator.js zamiast pisać własne wzorce Regex, lub skorzystaj z safe-regex do wykrywania wrażliwych wzorców wyrażeń regularnych
W przeciwnym razie: Źle napisane wyrażenia regularne mogą być podatne na ataki DoS wyrażeń regularnych, które całkowicie zablokują pętlę zdarzeń. Na przykład popularny pakiet moment został uznany za podatny na złośliwe użycie Regex w listopadzie 2017r.
🔗 Czytaj więcej: Prevent malicious RegEx
TL;DR: Unikaj wymagania / importowania innego pliku ze ścieżką podaną jako parametr ze względu na obawy, że mógł on pochodzić z danych wejściowych użytkownika. Regułę tę można rozszerzyć w celu uzyskania ogólnego dostępu do plików (tj. Fs.readFile ()) lub innego poufnego dostępu do zasobów za pomocą zmiennych dynamicznych pochodzących z danych wprowadzanych przez użytkownika. Eslint-plugin-security linter potrafi złapać takie wzorce i odpowiednio wcześnie ostrzec
W przeciwnym razie: Złośliwe dane wejściowe użytkownika mogą znaleźć drogę do parametru wymaganego do zmodyfikowania plików, na przykład wcześniej przesłanego pliku do systemu plików lub uzyskania dostępu do już istniejących plików systemowych.
🔗 Czytaj więcej: Safe module loading
TL;DR: W przypadku zadania uruchomienia kodu zewnętrznego, który jest podawany w czasie wykonywania (np. wtyczki), użyj dowolnego środowiska wykonawczego „piaskownicy”, które izoluje i chroni główny kod przed wtyczką. Można to osiągnąć za pomocą dedykowanego procesu (np. Cluster.fork ()), środowiska bezserwerowego lub dedykowanych pakietów npm, które działają jak piaskownica
W przeciwnym razie: Wtyczka może atakować poprzez nieskończoną różnorodność opcji, takich jak nieskończone pętle, przeciążenie pamięci i dostęp do wrażliwych zmiennych środowiskowych procesu
🔗 Czytaj więcej: Run unsafe code in a sandbox
TL;DR: Jeśli to możliwe, unikaj korzystania z procesów potomnych, a jeśli to konieczne, sprawdzaj poprawność i odkażaj dane wejściowe, aby złagodzić ataki polegające na wstrzykiwaniu powłoki. Wolę używać child_process.execFile, który z definicji wykona tylko jedno polecenie z zestawem atrybutów i nie pozwoli na rozszerzenie parametrów powłoki.
W przeciwnym razie: Naiwne użycie procesów potomnych może spowodować zdalne wykonanie poleceń lub ataki polegające na wstrzyknięciu powłoki z powodu wprowadzenia złośliwego użytkownika do niezarządzanego polecenia systemowego.
🔗 Czytaj więcej: Be cautious when working with child processes
TL;DR: Zintegrowana ekspresowa obsługa błędów domyślnie ukrywa szczegóły błędu. Jednak duże są szanse na wdrożenie własnej logiki obsługi błędów za pomocą niestandardowych obiektów Error (uważanych przez wielu za najlepszą praktykę). Jeśli to zrobisz, pamiętaj, aby nie zwracać całego obiektu Error do klienta, który może zawierać pewne wrażliwe szczegóły aplikacji
W przeciwnym razie: Wrażliwe szczegóły aplikacji, takie jak ścieżki plików serwera, używane moduły stron trzecich i inne wewnętrzne przepływy pracy aplikacji, które mogą zostać wykorzystane przez atakującego, mogą zostać wyciekły z informacji znalezionych w stack trace
🔗 Czytaj więcej: Hide error details from client
TL;DR: Każdy krok w łańcuchu programowania powinien być chroniony za pomocą MFA (uwierzytelnianie wieloskładnikowe), npm / Yarn to słodka okazja dla atakujących, którzy mogą zdobyć hasło jakiegoś programisty. Korzystając z poświadczeń programistów, osoby atakujące mogą wstrzykiwać złośliwy kod do bibliotek szeroko instalowanych w projektach i usługach. Może nawet w Internecie, jeśli zostanie opublikowany publicznie. Włączenie uwierzytelniania 2-czynnikowego w npm pozostawia niemal zerowe szanse atakującym na zmianę kodu pakietu.
W przeciwnym razie: Czy słyszałeś o programiście eslint, którego hasło zostało przejęte?
TL;DR: Każda platforma sieciowa i technologia ma swoje znane słabości - informowanie atakującego, której struktury sieciowej używamy, jest dla nich bardzo pomocne. Korzystanie z domyślnych ustawień dla pośrednich sesji może narazić twoją aplikację na ataki przejmujące specyficzne dla modułu i frameworka w podobny sposób jak nagłówek X-Powered-By. Spróbuj ukryć wszystko, co identyfikuje i ujawnia Twój stos technologii (np. Node.js, Express)
W przeciwnym razie: Pliki cookie mogą być przesyłane za pośrednictwem niezabezpieczonych połączeń, a osoba atakująca może użyć identyfikacji sesji w celu zidentyfikowania podstawowej struktury aplikacji internetowej, a także podatności na uszkodzenia specyficzne dla modułu
🔗 Czytaj więcej: Cookie and session security
TL;DR: Proces Node'a ulega awarii, gdy błędy nie są obsługiwane. Wiele najlepszych praktyk zaleca nawet wyjście, nawet jeśli błąd został wykryty i naprawiony. Na przykład program Express zawiesza się przy każdym błędzie asynchronicznym - chyba że zawiniesz trasy klauzulą catch. Otwiera to bardzo słodkie miejsce ataku dla atakujących, którzy rozpoznają, co powoduje, że proces ulega awarii i wielokrotnie wysyłają to samo żądanie. Nie ma na to natychmiastowego rozwiązania, ale kilka technik może złagodzić ból: za każdym razem, gdy proces ulega awarii z powodu nieobsługiwanego błędu, ostrzegaj z krytyczną dotkliwością, sprawdzaj dane wejściowe i unikaj awarii procesu z powodu nieprawidłowego wprowadzania danych przez użytkownika, owiń wszystkie trasy chwytaniem i rozważ, aby nie upaść, gdy błąd wystąpił w żądaniu (w przeciwieństwie do tego, co dzieje się globalnie)
W przeciwnym razie: To tylko wyuczone przypuszczenie: biorąc pod uwagę wiele aplikacji Node.js, jeśli spróbujemy przekazać puste ciało JSON do wszystkich żądań POST - garść aplikacji ulegnie awarii. W tym momencie możemy po prostu powtórzyć wysyłanie tego samego żądania, aby z łatwością usunąć aplikacje
TL;DR: Przekierowania, które nie sprawdzają poprawności danych wejściowych użytkownika, mogą umożliwić atakującym uruchamianie oszustw związanych z wyłudzaniem informacji, kradzieży poświadczeń użytkownika i wykonywania innych złośliwych działań.
W przeciwnym razie: Jeśli osoba atakująca odkryje, że nie weryfikujesz danych zewnętrznych dostarczonych przez użytkownika, może wykorzystać tę lukę, publikując specjalnie spreparowane łącza na forach, w mediach społecznościowych i innych miejscach publicznych, aby użytkownicy mogli ją kliknąć.
🔗 Czytaj więcej: Prevent unsafe redirects
TL;DR: Należy podjąć środki ostrożności, aby uniknąć ryzyka przypadkowego opublikowania danych wrażliwych w publicznych rejestrach npm. Plik .npmignore może być użyty do umieszczenia na czarnej liście określonych plików lub folderów, lub tablica files w package.json może działać jako biała lista.
W przeciwnym razie: Klucze API, hasła i inne dane wrażliwe twojego projektu są otwarte na wykorzystywanie przez każdego, kto je napotka, co może spowodować straty finansowe, podszywanie się pod inne osoby i inne ryzyko.
🔗 Czytaj więcej: Avoid publishing secrets
Nasi współpracownicy pracują nad tą sekcją. Chciałbyś dołączyć?
TL;DR: Unikaj zadań intensywnie wykorzystujących procesor, ponieważ będą blokować głównie jednowątkową pętlę zdarzeń i odciążą ją do dedykowanego wątku, procesu lub nawet innej technologii zależnej od kontekstu.
W przeciwnym razie: Ponieważ pętla zdarzeń jest zablokowana, Node.js nie będzie w stanie obsłużyć innych żądań, co spowoduje opóźnienia dla równoczesnych użytkowników. 3000 użytkowników czeka na odpowiedź, treść jest gotowa do wyświetlenia, ale jedno pojedyncze żądanie blokuje serwerowi odesłanie wyników z powrotem
🔗 Czytaj więcej: Do not block the event loop
TL;DR: Korzystanie z bibliotek narzędziowych takich jak lodash i underscore w porównaniu z metodami natywnymi jest często bardziej karalne, ponieważ prowadzi do niepotrzebnych zależności i spowalnia działanie.
Należy pamiętać, że wraz z wprowadzeniem nowego silnika V8 wraz z nowymi standardami ES, natywne metody zostały ulepszone w taki sposób, że są teraz o około 50% wydajniejsze niż biblioteki narzędziowe.
W przeciwnym razie: Będziesz musiał utrzymywać mniej wydajne projekty, w których mógłbyś po prostu użyć tego, co było już dostępne lub zająć się kilkoma kolejnymi liniami w zamian za kilka dodatkowych plików.
🔗 Czytaj więcej: Native over user land utils
Aby utrzymać ten przewodnik i aktualizować go, stale aktualizujemy i ulepszamy wytyczne i najlepsze praktyki z pomocą społeczności. Możesz śledzić nasze kamienie milowe i dołączyć do grup roboczych, jeśli chcesz przyczynić się do tego projektu
Wszystkie tłumaczenia pochodzą od społeczności. Z przyjemnością uzyskamy wszelką pomoc dotyczącą ukończonych, bieżących lub nowych tłumaczeń!
- Brazilian Portuguese - Dzięki uprzejmości Marcelo Melo
- Chinese - Dzięki uprzejmości Matt Jin
- Russian - Dzięki uprzejmości Alex Ivanov
Polish - Dzięki uprzejmości Michal Biesiada- Basque - Dzięki uprzejmości Ane Diaz de Tuesta & Joxefe Diaz de Tuesta
- French (Discussion)
- Hebrew (Discussion)
- Korean - Courtesy of Sangbeom Han (Discussion)
- Spanish (Discussion)
- Turkish (Discussion)
Spotkaj się z członkami komitetu sterującego - ludźmi, którzy pracują razem, aby zapewnić wytyczne i przyszłe kierunki projektu. Ponadto każdy członek komitetu prowadzi projekt śledzony w ramach naszych projektów GitHub.
Niezależny konsultant Node.js, który współpracuje z klientami w USA, Europie i Izraelu przy tworzeniu dużych aplikacji Node.js. Wiele z powyższych dobrych praktyk opublikowano po raz pierwszy na stronie goldbergyoni.com. Dosięgnij Yoni'ego na @goldbergyoni lub [email protected]
💻 full-stack web engineer, entuzjasta Node.js & GraphQL
Full Stack Developer & Site Reliability Engineer z siedzibą w Nowej Zelandii, zainteresowany bezpieczeństwem aplikacji internetowych oraz architekturą i budowaniem aplikacji Node.js dla działania w skali globalnej.
Doświadczony specjalista w JavaScript i jego ekosystemie - React, Node.js, MongoDB, prawie wszystko co wymaga użycia JavaScript / JSON w dowolnej warstwie systemu - tworzenie produktów przy użyciu platformy internetowej dla najbardziej rozpoznawalnych marek na świecie. Członek Fundacji Node.js, współpracujący przy inicjatywie redesign witryny internetowej komitetu społeczności.
Dziękujemy wszystkim wpółpracownikom! 🙏
Nasi współpracownicy są członkami, którzy regularnie współuczestniczą w repozytorium, sugerując nowe najlepsze praktyki, analizując problemy, sprawdzając pull requesty i wiele więcej. Jeśli chcesz pomóc nam poprowadzić tysiące ludzi do tworzenia lepszych aplikacji Node.js, przeczytaj nasze wytyczne dla współpracowników 🎉
 |
 |
|---|---|
| Ido Richter (Founder) | Keith Holliday |
 |
|---|
| Refael Ackermann |
Doceniamy każdy wkład, od poprawki pojedynczego słowa, po nową najlepszą praktykę. Zobacz naszych autorów i dokumentację CONTRIBUTORS tutaj!